HET LEZERSCOLLECTIEF IN DE LERARENOPLEIDING OP CAMPUS WAAS

Het studentenleven in een lerarenopleiding lager onderwijs is hectisch: lessen volgen, (groeps)taken maken, studeren voor basiskennistoetsen, bijeenkomsten met en voorbereidingen voor de leergemeenschappen in een “echte” school, lesvoorbereidingen uitwerken …

Een mens zou er zijn hoofd bij verliezen.

Toch is er een manier om even tot stilstand te komen, innerlijke rust te (her)ontdekken, kennis te maken met literaire teksten en vrij te praten over teksten of ervaringen te delen.

Geïnteresseerde studenten gaan tijdens de samen-leessessies van Het Lezerscollectief in op het aanbod om over de middag in het vaklokaal taal samen boterhammen te eten en tegelijk te luisteren, mee te lezen en te praten over de teksten die ik voorlees. De tijd staat even stil. De studenten genieten en laten de rest voortrazen.

Eerst was het onwennig: ik stopte zomaar met voorlezen en liet een stilte vallen! Gaandeweg was de stilte geen bedreiging meer maar een adempauze, een moment om met elkaar te delen wat de tekst teweegbracht, een moment om te ontdekken dat het ‘klikte’ met iedereen van de groep. De middagpauze duurt drie kwartier en soms vinden studenten het moeilijk om zich te laten grijpen door de korte teksten.

Gaandeweg heb ik een aantal teksten gevonden die passen: lang genoeg om erin te kunnen duiken en kort genoeg om genoeg pauzes te laten vallen en rust te scheppen.

Na de tekst volgt een gedicht. Dat gedicht sluit soms duidelijk aan bij de tekst, soms is het een uitdaging raakpunten te vinden maar de studenten vinden er altijd en geregeld volgt een gesprek zonder dat ik nog dien aan te porren met een vraag.

Tijdens de examentijd en stageperiodes liggen de samen-leessessies stil. Ik hoop echter dat de studenten na verloop van tijd toch tijd zullen vrijmaken omdat ze de rust van het samen-lezen kunnen ‘gebruiken’.

Hilde Van den Bossche