Vele mensen denken met enige weemoed terug aan hun studententijd: de tijd toen alles kon, de tijd van vrijheid, de tijd van dromen zonder zorgen … Dr. C.F.Visser en Emiel Hullebroeck zorgden in een lied voor de volgende beschrijving: “Die studentejare gaan verby, verby studente weelde; nooit keer hul ooit terug vir my: die tyd, die lieflingsbeelde.”
Het lied gaat voorbij aan de zorgen die studenten hebben, aan de onrust die met taken en stage gepaard gaat, aan de onzekerheid die verlammend werkt, kortom … het lied is geschreven door wie terugkijkt en vergeten is dat niet alles zo rooskleurig was.
Het Lezerscollectief heeft gekozen voor een proefproject binnen lerarenopleidingen om studenten te laten genieten van literatuur en tegelijk te zorgen voor een rustpauze tijdens de drukte van de opleiding met vele taken, groepswerken en stages, naast de vele uren les. Die rustpauze biedt studenten de mogelijkheid om hun evenwicht te vinden of opnieuw te vinden en om de grote literatuur te ontdekken zonder enige dwang maar gewoon omdat ze raakt, omdat ze verwoordt wat de student zelf ondervindt zonder er zelf woorden voor te vinden. Studenten voelen zich geborgen tijdens het samenleesmoment en praten vanuit de tekst over wat hen bezighoudt.
Binnen de Odiseehogeschool loopt het proefprojec op twee plekken: in Brussel en in Sint-Niklaas. In Brussel loopt het project al bijna een jaar. In Sint-Niklaas zijn we is dit jaar begonnen. Dit verslag gaat het over Het Lezerscollectief te Sint-Niklaas.
– Hilde Van den Bossche
Een reactie achterlaten