Jan Lauwereyns is neurowetenschapper en dichter. Hij woont en werkt in Japan.
Als peter van het Lezerscollectief volgt hij wat we doen vooral via mail. Op 25 maart
2014 schreef hij ons de volgende woorden:
ik wens je veel succes met dit project, en wil maar even zeggen dat ik het een geweldig initiatief vind, op het scherp van de snee, waar kunst en wetenschap elkaar kunnen aansteken tot vooruit en verder, anders en/of beter — vanuit het inzicht dat de creativiteit geen inrichtingsverkeer is, maar een wisselwerking tussen lezer en schrijver, waarbij elke lezer een schrijver is, en andersom. Het inzicht is niet nieuw, in academia speelt men er al 40 jaar mee, maar het bleef totnogtoe een abstract (ik zou bijna zelfs zeggen een ‘dood’) idee. De tijd (gesterkt door haar sociale media) is eindelijk rijp om het naar de voorgrond te halen: wie leest, die leeft. Lezen (en per uitbreiding elke vorm van betekenis zien, begrijpen, zingeven) is bewustzijn op haar best, par excellence, met volle intensiteit. Enfin, ik kan het ook makkelijk in negatieve vorm zetten: wie niet leest, is zot. (Helaas zijn er veel zotten.) (Misschien heeft onze tijd ook een Erasmus nodig, om een nieuwe Lof der Zotheid te schrijven, een prachtige ironische hulde aan het leven zonder lezen.
Leave a Reply