En nog een boekrecensie

Samen sterke verhalen vertellen is een uitgebreide verzameling korte literaire verhalen en gedichten van schrijvers uit voornamelijk Nederland en België, al staan er ook een aantal vertaalde verhalen tussen. Het Lezerscollectief, de groep mensen die deze bundel heeft samengesteld, koos verhalen en gedichten die ze uitermate geschikt vonden voor een ‘revolutionaire’ manier van lezen: samen en hardop.

Je kunt deze bundel ‘gewoon’ gelezen, dus in stilte en alleen. Maar dan nog krijg je het gevoel dat het perfecte stukjes zijn om voor te lezen; de verhalen zijn niet te lang en niet te kort, net als de gedichten, ze zijn goed geschreven en houden de spanning of interesse van de lezer (of luisteraar) vast. Dat ligt natuurlijk aan de auteurs van wie de teksten gekozen zijn, maar het ligt ook aan de goede vertalingen; het valt niet zo op dat sommige verhalen vertaald zijn, en andere oorspronkelijk in het Nederlands geschreven zijn.

Verhalen en gedichten wisselen elkaar voortdurend af, en vaak past het onderwerp van het gedicht bij het voorafgaande verhaal. Soms is dat duidelijk, zoals een verhaal over zwemmen gevolgd door een gedicht over hetzelfde onderwerp (maar dan vanuit een totaal andere hoek benaderd), soms iets subtieler. Achterin is wel een lijstje met trefwoorden opgenomen, zodat je snel verhalen en gedichten kunt vinden die over dat onderwerp gaan (bijvoorbeeld ‘dromen’, ‘durf’, ‘eenzaamheid’, ‘familie’, of ‘generatiekloof’).

De onderwerpen van de verhalen en gedichten van de 69 verschillende auteurs lopen eigenlijk zo uiteen, dat het vrijwel ondoenlijk is een favoriet aan te wijzen. Sommige zijn wat humoristischer, andere stemmen meer tot nadenken. Het is heel waarschijnlijk dat er voor iedereen minstens een aantal verhalen en/of gedichten tussen zitten die bevallen. Ook als je verder nooit ‘literatuur’ leest, zijn dit allemaal heel toegankelijke verhalen en gedichten. En het is natuurlijk ook een ideale bundel om nieuwe auteurs mee te ontdekken!

Soms is de schrijfstijl opvallend, zoals in het verhaal van Paul van Ostaijen (‘Het gevang in de hemel, geschreven in 1920), maar vrijwel alle verhalen zijn geschreven (of vertaald) in moderner taalgebruik. Iets leuks dat opvalt, is dat bijvoorbeeld van Toon Tellegen niet alleen een gedicht in deze bundel is opgenomen, maar dat hij ook het verhaal van Axel Hacke heeft vertaald.

De paar typefouten in deze bundel vallen amper op; enkel een paar ontbrekende leestekens en af en toe een weggevallen letter. Zeker geen dingen die je merkt als het aan je voorgelezen wordt.

Het boek sluit af met een interview en ervaringsverslagen over de samenleesgroepen. Het concept van zulke voorleesgroepen is interessant – je moet dan nadenken over de verhalen die je kiest om voor te lezen. Korte verhalen zijn daar inderdaad geschikt voor, omdat de luisteraar dan niet naar huis gaat met een verhaal dat nog niet af is. Deze bundel maakt het kiezen van zo’n voorleesverhaal een stuk makkelijker. Het Lezerscollectief heeft deze bundel met zichtbaar veel aandacht samengesteld, en dat maakt het extra leuk om te lezen.