Hoe het voor mij allemaal begon….
Een lector die vraagt om vrijwillig aan iets deel te nemen na je dagelijkse, verplichte uren is niet meteen iets waar je voor staat te springen, toch?
Maar toen ik haar vol passie hoorde vertellen over ‘Het Lezerscollectief’, was mijn nieuwsgierigheid toch geprikkeld.
Lezen is iets wat ik doodgraag doe, maar wat er door het vele werk vaak niet meer van komt.
Iemand die dit dan voor jou doet, en bijkomend ook een zeer aangename stem heeft waardoor je echt tot rust kan komen, dat was de oplossing.
De eerste samenkomst was, zoals Sofie al vermeldde, een beetje onwennig.
Niemand wist echt wat er ging komen, of wat er van ons verwacht werd.
Snel een koekje eten, een beetje onwennig van de koffie drinken en een beetje rondkijken in de hoop dat iemand iets zou zeggen tijdens de pauzes.
Toch was ik blij dat ik me had opgegeven. Ik voelde me na deze sessie ontspannen en keek al uit naar de volgende bijeenkomst.
Deze kwam er ook snel, op dinsdagnamiddag, tijdens de persoonlijke werktijd.
Voor mij voelde het als een momentje van rust, een moment waarop je niet hoeft te denken aan taken die op je wachten of lessen die je moet geven.
En zo voelt het vandaag nog steeds.
Bij elke bijeenkomst voel je de band tussen de vrijwilligers groeien.
Er is geen schroom om iets te zeggen, je kan het vertrouwen noemen…
Want dat is volgens mij één van de sterktes van dit project.
Je voelt je zodanig op je gemak, dat je niet bang hoeft te zijn om afgerekend te worden op wat je zegt.
Tijdens het Lezerscollectief gaat het vaak over persoonlijke zaken. Je graaft dieper in jezelf, je haalt beelden op die misschien niet altijd even prettig zijn, of juist wel, en dan vertel je en het gaat vanzelf.
Je vertelt wat je ziet, wat je voelt en wat je denkt.
Je vertrouwt de mensen om je heen, je vertrouwt erop dat wat in deze ruimte verteld wordt, ook in deze ruimte blijft.
Dat vertrouwen komt volgens mij door mevrouw Van den Bossche.
Tijdens de bijeenkomsten stelt ze zich niet op als lector Nederlands, maar als persoon die een passie heeft voor lezen, iemand die echt naar je luistert en dat maakt het net bijzonder. Een kleine familie, met een bijzondere band. Je luistert, je voelt en je deelt.
Tine Depauw
